Page 14 - U_i_M_2_2018
P. 14
Opinie
W opisach zabiegów kosmetycznych często
pojawiają się nasiona daktyli, figi, mirt, tymia-
nek. Najczęściej podawane w recepturach
surowce pochodzenia zwierzęcego to mleko
i tłuszcz gazeli, skóra węża, mocz oślicy, jądra
psa, tłuszcz wielbłąda. Składnikami mineralny-
mi, stosowanymi min. do wyrobu maści, były
siarka, chlorek sodu, miedź, piasek. Z czasem
do kremów zaczęto dodawać aromatyczne
płatki kwiatów.
Nadmierne owłosienie, uważane za brak hi-
gieny, depilowano. Asyryjskie receptury środków
do usuwania owłosienia zawierają sól morską,
miód oraz sproszkowany alabaster. Fryzury sta-
nowiły ważny element podkreślający wypie-
lęgnowaną urodę. Układanie fryzur, zarówno
damskich jak i męskich, wynoszono do rangi
sztuki. Uczesaniami zajmowali się specjalnie
kształceni fryzjerzy i fryzjerki oraz przeszkolona
służba. Kobiety stanu dworskiego nosiły długie
splecione w pierścionki włosy. Głowy zdobi-
ły metalowymi hełmami przypominającymi
czepce z wstążkami.
Mężczyźni też nosili długie włosy opadające
na ramiona, z podkręconymi końcami, często
zebrane w siatkę. Urzędnicy państwowi zakłada-
li czapki w kształcie stożka, z długimi wstążkami.
Dużą wagę przywiązywano do wyglądu brody
– układano z niej loczki. Wojownicy Asyryjscy
byli przekonani, że odpowiednia fryzura brody
zapewni im zwycięstwo. Monarchowie na gło-
wach nosili wykonane z metali szlachetnych
tiary, też ozdobione wstążkami spadającymi
na ramiona.
Babilończycy byli pierwszymi producenta-
mi substancji zapachowych (stosowali mirrę
z balsamowca, ambrę z rzygowiny kaszalota,
piżmo z okolic okołoodbytniczych piżmowca
oraz szafran z krokusów).
W Babilonie stosowano także kosmetykę
negatywną – wypalaniem lub tatuażem zna-
kowano twarze i dłonie niewolników oraz
szirke (ofiarowanych bogu). Babilończycy
stworzyli szkoły lekarskie, kształcili medyków
różnych specjalności, na których usługi mogli
pozwolić sobie tylko najbogatsi. Z zapisków
Herodota wiemy, że biedni leczyli się wza-
jemnie, zgodnie z własnym doświadczeniem.
Jednak pomoc potrzebującym była moralnym
obowiązkiem.
14